Τρία φάρμακα για την Σκλήρυνση κατά Πλάκας (ΣΚΠ) που ήδη κυκλοφορούν στο εξωτερικό, αναμένονται να κυκλοφορήσουν και στην Ελλάδα την προσεχή διετία.
Το ένα από αυτά είναι ενέσιμο και χορηγείται ενδοφλεβίως ανά εξάμησο σε ασθενείς με πρωτοπαθώς προϊούσα μορφή της νόσου, ενώ τα άλλα δύο χορηγούνται από στόματος και προορίζονται για ασθενείς με υποτροπιάζουσα διαλείπουσα μορφή της ΣΚΠ το ένα και για την δευτεροπαθώς προϊούσα το άλλο. Τα συγκεκριμένα φάρμακα έχουν ήδη τεθεί σε κυκλοφορία στις αγορές των Ηνωμένων Πολιτειών και αρκετών ευρωπαϊκών χωρών, και αναμένεται να βελτιώσουν περαιτέρω την ποιότητα ζωής των νοσούντων.
Τα παραπάνω επισήμανε, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο καθηγητής νευρολογίας Αναστάσιος Ωρολογάς, ο οποίος είναι και πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του 5ου Διακλινικού Συμποσίου για τη Σκλήρυνση κατά Πλάκας, το οποίο θα διεξαχθεί στη Θεσσαλονίκη, από τις 9 ως τις 11 Νοεμβρίου.
“Τα φάρμακα αυτά προορίζονται για τους 4000 από τους 14.000 ασθενείς με ΣΚΠ που υπάρχουν στην χώρα μας για τους οποίους δεν υπήρχαν, ούτε και υπάρχουν αυτή τη στιγμή θεραπείες στην Ελλάδα. Θα είναι μια ανακούφιση για ασθενείς με προϊούσες μορφές της νόσου, στους οποίους δεν είχαμε κάτι επιστημονικά αποδεδειγμένο να τους χορηγήσουμε”, ανέφερε ο κ. Ωρολογάς και πρόσθεσε: “Ένα 10% των περιπτώσεων που έχουν ΣΚΠ χειροτερεύουν με γραμμική μορφή, δηλαδή χωρίς να κάνουν υποτροπές, εξάρσεις και υφέσεις. Αυτό είναι η πρωτοπαθώς προϊούσα μορφή της νόσου. Η ΣΚΠ στο 90% των περιπτώσεων έχει εξέλιξη με εξάρσεις και υφέσεις. Όμως, μετά από 10-15 ή 20 χρόνια και αυτές οι μορφές μεταπίπτουν σε δευτεροπαθώς προϊούσα, δηλαδή ακολουθούν γραμμική πορεία, σταματάνε οι εξάρσεις και οι υφέσεις και χειροτερεύουν χωρίς καλυτέρευση. Αυτά τα φάρμακα θα είναι μια ανακούφιση μέχρι να βγει η οριστική θεραπεία, και γι αυτές τις μορφές που αποτελούν το 25% των περιπτώσεων, δηλαδή περίπου 4.000 ασθενείς για τους οποίους δεν έχουμε κάποιο φάρμακα για να φρενάρουμε τη νόσο”.
Παράλληλα, κ. Ωρολογάς, επισήμανε ότι κατά την τελευταία 25ετία έχουν γίνει σημαντικά βήματα για την αντιμετώπιση της Σκλήρυνσης κατά Πλάκας και ότι ενώ πριν 50 χρόνια, το προσδόκιμο επιβίωσης, μετά τη διάγνωση της νόσου ήταν 15 έτη, σήμερα, χάρη στις φαρμακευτικές θεραπείες, τους εμβολιασμούς και την έγκαιρη διάγνωση οι ασθενείς ζουν όσο θα ζούσαν και χωρίς τη νόσο. Τέλος, πρόσθεσε, ότι σήμερα υπάρχουν θεραπείες πρώτης, δεύτερης και τρίτης γραμμής και σε πειραματικό επίπεδο τέταρτης γραμμής με αυτόλογη μεταμόσχευση αιμοποιητικών κυττάρων.
Με μότο “Για έναν κόσμο χωρίς Σκλήρυνση κατά Πλάκας”, το συμπόσιο διαρθρώνεται γύρω από τα θεραπευτικά διλήμματα που περιλαμβάνουν στρατηγικές στη θεραπεία της υποτροπιάζουσας – διαλείπουσας και προϊούσας μορφής της νόσου, διαγνωστικά κριτήρια και κατευθυντήριες οδηγίες, διαγνωστικές προκλήσεις και διλήμματα, συμπτωματική αντιμετώπιση, διαγνωστικά εργαλεία και σύγχρονους biomarkers στην διάγνωση και καθημερινή παρακολούθηση και απεικονιστικές μεθόδους.
Επιπρόσθετα, το συμπόσιο περιλαμβάνει μια ειδική θεματολογία η οποία αποτελείται από τη δράση των νευρολογικών κλινικών στην Ελλάδα όπως με μελέτες περιπτώσεων, νοσήματα του φάσματος της οπτικής νευρομυελίτιδας, κεφαλαλγία και πολλαπλή σκλήρυνση, γυναίκα και πολλαπλή σκλήρυνση, νόηση και πολλαπλή σκλήρυνση. Επιδίωξη αποτελεί η ανάδειξη αυτών των θεμάτων και η ερμηνεία των “γκρίζων ζωνών” στη διαγνωστική και θεραπευτική προσπέλαση της νόσου, θεμάτων τα οποία παραμένουν παρά το γεγονός ότι έχουν περάσει 150 χρόνια από την πρώτη περιγραφή της νόσου από τον Charcot.